Onze eerste sessie alleen!

Hola Gente!

Vandaag zijn we al weer bij het einde van de week. We hebben begin vorige week foto's gemaakt in de studio. In eerste instantie waren we het licht aan het testen, maar het model was zo lang in de make-up dat we maar even onze eigen shoot gingen doen in de tussen tijd. Javier vond dit geen probleem, die moest er om lachen hoe we bezig waren. Het was ook behoorlijk grappig moet ik zeggen. Dat is het leuke van dit aspect in het beroep. Ik zie nu ook voor mezelf dat het veel leuker is om iemand voor je te hebben die geen ervaring heeft dan iemand die precies weet wat hij/zij moet doen. Want op deze manier kun je tijdens het proces de persoon losser proberen te krijgen en maak je er op deze manier een heel project van. Door middel van de dingen eromheen, de contact met het model, en daarnaast ook de opzet van de foto. Want bij een ervaren model is niet veel nodig voor een goede foto. Want op deze manier gaat het oog al snel naar het model i.p.v. de dingen eromheen. Naar mijn mening is het dan een mindere uitdaging. Maar het voordeel is natuurlijk wel dat wanneer je een beeld voor je hebt van een foto dat dit makkelijker uit te voeren is. Dus dit hangt dan ook heel erg af van de situatie.

Voordat we afgelopen maandag naar onze Spaanse les wouden gaan kregen we ineens mail binnen van Javier. Daarin stond het volgende: Tomorrow we have a session, only I can't be there. Daarbij vertelde hij het adres waar we heen moesten en wat het precies inhield. Het was een sessie op een corporate event. Foto's maken van een zakelijk event. Het deed me denken aan me eerste stage bij Michel Mees. Alleen was hij daarbij en Javier nu niet en is het ook nog allemaal in het Spaans, daarbij konden we ons ook niet voorbereiden omdat we net naar Spaanse les moesten en het de volgende dag al was. Maar oké dachten wij we laten het gewoon op ons afkomen en laten we maar hopen dat de klant Engels kan want dat wist Javier namelijk niet zeker. We vonden het wel leuk dat we een keer wat anders te doen kregen alleen waren we niet zo blij met het feit dat we het een dag van te voren hoorden etc. Maar we schuiven het maar op de mentaliteit van hier en stelde ons maar wat makkelijker hierover in. Het voordeel was dat er ook een andere assistent van hem naar dat event ging. Wat eigenlijk niet veel nut had want ze spreekt geen woord Engels, geen woord. Wij spreken nog meer Spaans XD.

Maar wij gingen dus de volgende dag naar de locatie waar we naar toe moesten alleen het gebouw dat er zou moeten staan, stond er niet. Dus toen ging ik in het Spaans(Ja ja!), vragen om de weg. Toen wij het adres vertelde zei hij dat het daar moest zijn, waar we dus al waren geweest. Maar we zagen nog steeds het gebouw niet. We zagen een grote bibliotheek wat ook een musea is overigens. Daar zijn we ook een keer van plan om naar toe te gaan. We hebben op deze manier wel weer dingen gezien, dus het is niet helemaal voor niks geweest al dat lopen dat we hebben gedaan. In onze zakelijke sloffie. Maar oh ja verder over het gebouw die er dus niet stond. In eerste instantie zaten we na te denken over wat we zouden gaan doen want de tijd die ging natuurlijk wel voorbij en we moesten er om half 11 zijn. Maar toen zagen we heel toevallig de andere assistent voorbij lopen. Want het bleek dat uiteindelijk het gebouw "Caixa Forum" op een heel ander adres was. Iets van 3 a 4 km verderop. Wat we dus nooit hadden gevonden haha. De andere assistente wist het ook niet helemaal en begon een klein beetje gestrest te raken. Een gesprek met haar voeren was echt heel lastig want ze sprak de woorden niet bepaald langzaam uit en gebaren konden er ook niet echt vanaf. Maar we hadden iemand die ons mee nam naar bestemming "Laten we hopen dachten we". Maar uiteindelijk kwamen we dus aan bij Caixa Forum! Maricarmen (Die andere assistente dus) had batterijen nodig. En wou dat wij die gingen ophalen, in eerste instantie dacht ik. We zijn hier om foto's te maken hoor. Maar toen dacht ik het is wel aardig als we dat doen. Alleen we wisten niet precies waar we waren en al helemaal niet waar we het moesten kopen. En toen ik dat aan haar vroeg vertelde ze dat zij het ook niet wist. En toen dacht ik wat is dit nou voor voorbereiding van jezelf. En hebben we uiteindelijk niet die batterijen gehaald XD Want eerder dat we die zouden hebben is de dag voorbij eerder dat we de bestemming weer terug hebben gevonden. En dan zouden we een boze Javier krijgen want die verwachte 80 tot 100 foto's per persoon. Dus helaas voor Maricarmen dachten we!

Dus toen gingen we aan de slag met foto's maken van de omgeving en de mensen. Nadat we klaar waren werden er hapjes en drankjes rond gebracht. En Iballa en ik hadden behoorlijke trek en dorst! Tengo hambre y sed! Zeiden we tegen elkaar. En aangezien het al behoorlijk laat was "voor ons" qua lunch tijd, werd het ook echt tijd. De meeste mensen namen niet echt wat aan van de obers. Maar Iballa en ik namen elke keer wat aan toen ze langs kwamen. We zagen de obers met elkaar praten en elke keer kwamen er meer obers naar ons toe. We gingen helemaal stuk om hoe dat ging. Ze serveerde allerlei vissoorten. Lekkere kibbelingstukjes, inktvisringen, groentes met bladerdeeg eromheen gebakken etc. Op een gegeven moment kon ik het niet laten om twee stukjes te pakken. De ober stond me aan te kijken, en Iballa kon haar lach niet meer inhouden. De obers bleven maar naar ons toe komen, met meer eten en drinken. Op een gegeven moment hadden ze door dat we niet echt Spaans konden en begonnen ze dus in het Engels, wat we niet hadden verwacht want wij gaan er eigenlijk altijd min of meer vanuit dat de meeste geen Engels kunnen wat overigens ook zo is! Het waren meestal de twee zelfde obers die bij ons langs kwamen. Toen vroegen ze op een gegeven moment ons nummer, en daarna ook ons adres. Waarop Iballa zegt ADRES?! yea, yea so we can pick you up later. Dus toen begonnen we maar te lachen en pakten we nog meer eten. Want ze kwamen met el postre aan "Het toetje", Chocolade truffels en lolly's. Eigenlijk waren we behoorlijk vol maar dat konden we niet afwijzen. Was het uiteindelijk toch nog een leuke dag, de obers hebben ons aan het lachen gemaakt.

Nadat we daar klaar waren met werken gingen we nog even naar het centrum om Sellos te kopen (Postzegels). Iballa ging ze kopen in het Spaans natuurlijk. We moeten van onze lieve Tutor(Lerares) goed oefenen. Dus Iballa staat daar en zegt. Yo tengo 10 sellos. Translate: Ik heb 10 postzegels. Haha ik ging helemaal stuk! De verkoper zei Muy bien (heel goed). Of hij had het niet door wat ze zij of hij dacht ze probeert het tenminste. Normaal gesproken ben ik degene die het verkeerd uitspreekt (vooral in de les). Maar nu deed Iballa het een keer terwijl ze het niet door had. En toen we wat aan het lopen waren kwamen we alleen maar Duitsers tegen. Al die gele sjaalen en kleding. En Duits geschreeuw haha. Het was natuurlijk omdat de voetbalwedstrijd van Dortmund tegen Real Madrid was.

De volgende dag kregen we van Javier een mail dat hij zo spoedig mogelijk de foto's wou hebben. Maar aangezien we heel veel foto's hadden gemaakt en alles nog moesten uitzoeken, en hij het ons niet eerder had verteld was het voor ons niet haalbaar om gelijk over te dragen. En de mail kregen we in de middag. Die dag begon Iballa ook behoorlijk ziek te worden dus die kon ook niet veel opbrengen eigenlijk dus heb ik tegen haar gezegd dat ik de foto's wel zou doen. Iballa was in sowieso al niet van plan om naar de Spaanse les toe te gaan omdat ze ziek begon te worden. En ik moest aan het werk met de foto's dus heb ik de les ook moeten missen. Maar uiteindelijk bleek dat de klant die dag de foto's wilden hebben voor de krant en hebben ze nu een kans daardoor gemist. Maar als het zo laat pas word aangegeven kunnen wij het ook niet helpen. Zijn het een paar foto's oké! maar het moest natuurlijk ook eerst goedgekeurd worden door Javier. Op het laatste moment later in de avond heb ik ze opgestuurd. Maar Javier klonk ook niet echt blij. Jammer genoeg heb ik geen antwoord meer gekregen op het werk wat ik heb gedaan.

De afgelopen dagen is Iballa niet echt beter geworden en probeer ik haar zo goed mogelijk te verzorgen! Kopje thee, een soepje. En kokos toetjes waar ze helemaal weg van is. Alleen meer lukt het haar ook niet om te eten. Hopelijk word ze gauw beter! We zijn gisteren nog wel even samen met Christa naar het museum "Reina Sofia". Alleen was dat voor haar nog niet zo'n goed idee. Persoonlijk vond ik het wel interessant om te zien van wat we zagen. Er waren verschillende dingen te bezichtigen omtrent art. Schilderijen, beelden etc. Elke verdieping had verschillende onderwerpen. Maar voor Iballa zijn we niet al te lang gebleven.

Vandaag ging Christa de halve marathon lopen. Dus ben ik haar even wezen aanmoedigen. Karin kon niet komen omdat ze iets met haar knie heeft opgelopen en er was een vriendin van haar uit Zwitserland. En ik vond wel dat er in ieder geval iemand voor haar moest zijn! Daarbij kon er dan ook een foto van haar gemaakt worden want zo'n experience moet ze wel herinnert worden.

Verder krijgen we nog bericht over hoe het gaat lopen omtrent het werk de komende week. Maar het belangrijkste is dat Iballa opknapt nu!

Hasta la vista amigos!