Het materialisme van de gedachten

Als we erover nadenken wat materialen wel niet voor mensen zijn gaan betekenen, tegenwoordig zijn we allemaal afhankelijk van apparatuur. Als je bijvoorbeeld met het openbaar vervoer bent zie je iedereen met zijn of haar mobiel. Ik kan me nog heel goed herinneren hoe het was toen ik mijn eerste mobiel kreeg. Ik was zo blij! Ik kon er spelletjes op doen en communiceren met anderen, Smsen WAUW. Tegenwoordig is dit normaal, en er komt steeds meer bij wat vervolgens ook weer normaal word. Het is wel de manier waarop het gaat. En je kan zeggen "zo is het nou eenmaal" en het heeft natuurlijk ook ze voordelen wat ik zelf absoluut ook vind. Alleen mensen kunnen niet meer zonder, en er komt ook geen einde meer aan. Waar het nou eigenlijk echt om gaat word vergeten. Consumeren, consumeren en nog eens consumeren. Maar als je in dat wereldje zit dan is het heel lastig om er echt bij stil te staan en er wat mee te doen enigszins. Je weet het wel ergens ver weg alleen de echte realisatie is er niet. Totdat je het niet meer in bezit hebt dan gaat het ineens heel anders. Mensen zijn er dan niet op voorbereid en weten zich vaak geen raad zonder. Ik zat mezelf voorheen ook te bedenken, wat zou ik eigenlijk zonder dit of dat moeten. Bijvoorbeeld je smartphone je gebruikt hem tegenwoordig praktisch met alles. Totdat mijn telefoon afgelopen zondag ineens weg was. Tijdens een leuk bezoekje op el rastro (de markt). Kwam ik bij thuiskomst erachter dat hij niet meer in mijn tasje zat. In de periode dat ik hier zit gebruik ik mijn telefoon niet op straat omdat ik hier ook geen internet op heb, dus heel actief was ik er op dit soort momenten niet mee. Maar dat betekend niet dat ik er niet actief mee was. Want zoals ik al zei tegenwoordig gebruiken we hem overal voor.

Het is eigenlijk absurd om te zien. Je ziet de mensen hier in de metro lezen op hun e-reader of je ziet ze met de telefoon in de handen. Ook wanneer de metro bom vol is en je bij wijze van spreken je kont niet kunt keren. Iedereen leeft in zijn eigen wereldje. Je ziet de dingen op televisie over de grote steden, maar als je er dan midden in staat. Het verspreid zich ook steeds meer naar verschillende landen en plaatsen "de manier van levenswijze" Modernisering om het dan maar zo te noemen? Toch zijn er mensen die er nu nog niet in meegaan, maar uiteindelijk veranderd iedereen met de maatschappij mee. Alhoewel je natuurlijk altijd dingen in je eigen handen hebt! Je sterke gedachtes kan niemand van je afnemen.

In eerste instantie wist ik me geen raad toen mijn telefoon weg was omdat ik ook nog is in het buitenland ben. Maar aan de andere hand, gelukkig is het me telefoon en is het materiaal en is het niet een iemand die je lief hebt. Misschien is het beter om zo te denken, dat maakt je veel gelukkiger. Het is mooi meegenomen om leuke luxe dingen te hebben, maar ondertussen neemt het ook dingen weg merk ik wel.
De realisatie van andere dingen. Ik heb er in dat opzicht toch nog wat dieper over nagedacht, en persoonlijk vind ik dit ook goed om over dit soort dingen na te denken. Je ziet bijvoorbeeld alle mensen voorbij de mensen in de metro lopen die prachtige muziek maken en waar een verhaal achter zit. Kijken alleen naar hun telefoon en vernemen niet wat er in hun omgeving gebeurd.

We zagen vandaag onze metro muzikant weer, en hebben even een tijdje bij hem gestaan om naar zijn muziek en verhalen te luisteren. De glinsteringen in de ogen van hem omdat we geïnteresseerd in hem waren, geweldig! Mi amigas de holanda, muy diferente aqui, el inteligente holandesas! vertelde hij ons. Daaruit blijkt dat het goed is om af en toe stil te staan. Wat het wel niet met mensen kan doen. Ik geloof ook echt dat mensen zonder al deze luxe en het moeten doen met hun muziekinstrument gelukkiger zijn als de mensen met!

Dat maakt dit alles ook echt tot een ervaring, het zien hoe het gaat in zo'n Fashion wereld. En wat je eigen wereld nou eigenlijk is. Waar hoor je bij? hoor je überhaupt ergens bij? Observatie en innovatie. Het is niet alleen maar een stage dat wij hier lopen, het voelt voor mij als meer. Ook al hebben we niet altijd even veel werk meer en hadden we daar iets meer van verwacht.. Van elk dingetje kunnen we iets opsteken. En dat is wat we sowieso tot nu toe al hebben gedaan. Ook van stage, Javier is een man met kennis en zo nu en dan deelt hij dit ook zeker! En daar moeten we van zien op te steken. En ook proberen zo veel mogelijk ook zelf te ondernemen. Hopelijk mogen we de laatste tijd die we hier doorbrengen nog genoeg opsteken en meemaken. Maar ondanks ben ik blij dat ik dit alles mag ervaren.

Dingen gaan soms anders dan gepland maar dat wil niet zeggen dat de weg die je dan leid geen goede is. Het belangrijkste is jezelf en je gedachtes, want als je die verliest vind je die niet terug op het politiebureau. Nou vind ik jammer genoeg waarschijnlijk mijn telefoon ook niet terug op het politiebureau, maar gelukkig heb ik een verzekering want dit wil natuurlijk niet zeggen dat ik het erbij laat zitten, ik bedoel als ik dan geld terug kan ontvangen laat ik me dat echt niet voorbij gaan!

But still....... All The best things will be in your heart and mind!